Na temat potencjalnego ryzyka zwiększonej kalcyfikacji naczyń krwionośnych w wyniku suplementacji wapniem mówi się coraz więcej. Na gospodarkę wapniową w organizmie człowieka w bardzo dużym stopniu wpływa równowaga kwasowo-zasadowa diety, której jednym z wyznaczników może być wskaźnik PRAL (ang. potential renal acid load). W związku z silnymi właściwościami kwasotwórczymi diety Zachodniej, opartej na produktach zbożowych, duże ilości wapnia są wydalane przez nerki z moczem z wskutek wiązania się tego składnika mineralnego z związkami kwasotwórczymi dostarczanymi z diety. Loren Cordain, przeprowadził pewne badanie z którego wynikło, że współczesna dieta paleolityczna, o prawidłowym bilansie kwasowo-zasadowym umożliwia spełnienie zapotrzebowania na wapń przy ilości 700 mg/dziennie. Co jest wartością kilkuset mniejszą od rekomendowanego zapotrzebowania dziennego.
Jak pisze Ian R. Reid z wsp. w AAFP (ang. American Academy of Family Physicians) w pracy przeglądowej (2013) pt. "Does Widespread Calcium Supplementation Pose Cardiovascular Risk? Yes: The Potential Risk Is a Concern", przeprowadzone badania (w tym metaanaliza) świadczą o silnie niekorzystnym wpływie suplementacji tym minerałem wobec układu krwionośnego. Wręcz przeciwnie, choroby układu krwionośnego są jedną z głównych przyczyn zgonów na świecie, w tym w Polsce. Wciąż wzrastająca liczba osób chorych na cukrzycę w bardzo dużej mierze umiera wskutek rozwinięcia się choroby układu krwionośnego - na co są kilkakrotnie bardziej narażeni od osób bez rozwiniętej cukrzycy (typu I i II).
Podsumowując, zanim sięgniemy po wapń w formie suplementów - warto zwrócić uwagę na całokształt diety, w tym spożycie składników mających wpływ na metabolizm wapnia w organizmie, a także obliczyć wskaźnik PRAL i ewentualnie go skorygować.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz